Niewątpliwie bardzo ciekawe są dzieje parafii w Iwcu. Kościół w Iwcu wybudowany został przez ewangelików pod koniec XIX wieku. Jak donosi Wacław Kozłowski w jednej ze swoich książek, powstanie wspólnoty ewangelickiej w Iwcu finansowo wpierało stowarzyszenie Gustawa Adolfa, którego celem było promowanie protestantyzmu w połączeniu z agitacją proniemiecką.
Kościół z czerwonej cegły w Iwcu zbudowany został w stylu neogotyckim. Jest to kościół jednonawowy, który do 1985 r. nie posiadał prezbiterium. Z protokołów wizytacyjnych wynika, że świątynia „jest pochodzenia poewangelickiego wyznania augsburskoreformowanego zbudowany pod koniec XIX wieku (1885 – 95 r. )” .
Kościół powstał dla potrzeb zamieszkujących Iwiec i okolice Niemców, którzy w przeważającej części byli ewangelikami.
Po zakończeniu II wojny światowej, władze komunistyczne chciały świątynię rozebrać dla pozyskania cegły do odbudowy stolicy. Ówczesny sołtys Iwca Antoni Chechła wraz z kilkoma mieszkańcami uchronił kościół od rozbiórki. 25 października 1945 r. Kuria Biskupia zezwala na poświęcenie kościoła pw. Matki Boskiej Różańcowej w Iwcu, tym samym zezwala katolikom na sprawowanie sakramentów świętych.
W 1984 r. wybudowano plebanię z domem gospodarczym, rok później dobudowano prezbiterium i nową zakrystię. Jednocześnie wyremontowano wnętrze kościoła, m.in. drewniany chór, charakterystyczny dla budowli ewangelickich, który rozciąga się przez całą długość świątyni. W kościele znajdują się też organy. Oryginalne zostały zamówione przez niemieckich ewangelików w 1895 r. , opatrzone tabliczką "Orgelbau Anstalt A. Terletzki, Jnh. Ed. Wittek, Elbing". Traktura gry i registrów mechaniczna, posiadają 9 głosów.
W świątyni od lutego 2011 roku znajdują się relikwie Błogosławionej Matki Teresy z Kalkuty. Kościół rzymsko-katolickiej parafii MB Różańcowej w Iwcu wraz z „pastrówką” ujęty jest w ewidencji dóbr kultury i objętych ochroną konserwatorską.
